penetratorzy: PRASKA WIOSNA 4 i 1/3

"Pytały się małe misie
Wielkiej Niedźwiedzicy:
– Czemuś wóz swój zostawiła
w górze pod księżycem?

Woziłabyś nas po lesie,
Puchatka z Mechatką,
małym wózkiem, dużym wozem,
Niedźwiedzico matko.

-Mrum, mrum – dzieci, wóz mój świeci
osiami złotymi,
srebrnym dyszlem drogę pisze
zbłąkanym na ziemi.
Pomyślały małe misie:
„To zabłąkać warto by się”

Jak zgubimy ścieżki w borze –
Puchatek z Mechatką,
to te wózki nas odwiozą
pod samiutką chatkę.

Zgubiły się małe misie,
lśnią het wozy złote,
ale widać popsuły się,
Trza iść na piechotę."
"MISIE", K. Antyniewicz

I tak oto wchodzimy do kolejnego próchniaczka w poszukiwaniu wiosny. Ze względu na swój urok, praskie próchniaczki nazywane są przez nas syfilisami.

Ząbkowska to historyczny trakt, prowadzący w XVIII wieku do wsi Wola Ząbkowska, zwanej Ząbkami. Do 1791 roku nazywana była Brukową. Wówczas znajdowało się przy niej około 20 drewnianych domów.

W połowie XIX wieku Ząbkowska zabudowana była całkowicie drewnianymi domkami.

Wielki pożar Pragi w 1868 roku zniszczył niemal całkowicie zabudowę Ząbkowskiej, stając się jednocześnie punktem zwrotnym i bodźcem do jej dynamicznego rozwoju budowlanego.

Nowa zabudowa Ząbkowskiej powstała w latach 1868-71. Najstarszy zachowany jeszcze sprzed pożaru budynek - Ząbkowska 14, pochodzi z roku 1865 roku.

Nasz próchniaczek znajduje się w dalszej części ul. Ząbkowskiej, bliżej ulicy Markowskiej.

Nie jest to już reprezentacyjna część ulicy. Nie znaleźliśmy o obiekcie praktycznie żadnych informacji.

Ząbkowska 19 składała się prawdopodobnie z trzech oficyn, z których jedna została rozebrana.

Pod koniec lat 90 ta część Ząbkowskiej została przebudowana. Powstała "Kolonia Ząbkowska", a nowy wielki budynek zyskał numer 23/25. Pochłonął on kilka starych próchniaków.