PRZYGODY CIECIA SPOD MIASTA ZGIERZA

W zapiekance siedzą jak anioł cieciówki
Rozwiązują sobie Technopol krzyżówki. 
Kręć się kręć wąsisko
Leć na obchód Leć.
Ta pamięta lepiej, czyj jest głupszy cieć. 

I tym sposobem znowu jesteśmy w Łodzi. No, może prawie. Nie możemy powiedzieć, gdzie dokładnie jesteśmy, żeby nie zdradzać lokalizacji. 

Zgierz bardzo miło nas zaskoczył. Stare drewniane próchniaki są bardzo urokliwe i sprawiają, że bardzo miło się tu spaceruje. 

Zgierz jest całkiem stary, bo pierwsze wzmianki o nim pochodzą z roku 1231, co czyni go jednym z najstarszych miast w regionie. 

Jako, że Zgierz leży w innej strefie klimatycznej, nawet w letni, upalny dzień możemy spodziewać się nagłego załamania pogody. 

Nagle ni stąd ni zowąd pojawił się śnieg. 

Ustaliliśmy już, że Zgierz jest urokliwym miasteczkiem, obfitującym w stare, drewniane domki. Ale nie przyjechaliśmy tu dla przyjemności. Trzeba sprawdzić, czy da się tutaj również coś zwiedzić. 

Tutaj będzie chyba na czym oko zawiesić. 

Jak przystało na region, będzie to fabryka włókiennicza. Jednak całkiem współczesna, bo powstała w roku 1990. Dwadzieścia kilka lat później upadła, nie wytrzymując konkurencji napływających towarów z Chin. 

Jak widać, fabryczka jest dobrze strzeżona. Musimy mieć się na baczności. 

A jeśli policja nie dojedzie, patrzy na nas milion par oczu. 

Jakoś jednak udało nam się prześlizgnąć. Metoda na chodzący krzak czasami działa :)

A oto i fabryczka w całej okazałości (chociaż chyba w części okazałości).

Po urządzeniach włókienniczych zostały tylko niewielkie części. Nie można powiedzieć, że obiekt jest w doskonałym stanie i zachowania i że wygląda tak, jakby Karol, Maks i Moryc właśnie wyszli na wódkę. 

Nasza dzisiejsza fabryczka to tylko pozostałość czegoś, co stało tu wcześniej. 

Towarzystwo Akcyjne H.K. Kürzela w latach 1888-1892 wybudowało na tej nieruchomości magazyn towarów, suszarnię i trzypiętrową przędzalnię. Zwłaszcza gmach przędzalni wigonii (chyba jakieś prastare łódzkie zwierzę, z którego pozyskiwano wełnę) sprawiał imponujące wrażenie.

Zatrudnionych było tu od 590 do 650 robotników. Produkowane wyroby zakładu rocznie osiągały wartość 1 mln. rubli. W 1895 r. przędzalnia Kürzela zaliczała się do 48 większych fabryk funkcjonujących w Zgierzu. Obok takich przedsiębiorstw m.in. jak: Borsta, Meyefhoffa, Ernsta, Bredschneidera, Zacherta czy Kuntzego. Towarzystwo Akcyjne Zgierskiej Manufaktury Bawełnianej istniejące od 1900 r. powstało z przekształcenia w spółkę akcyjną założonego w 1880 r. zakładu bawełnianego, będącego filią niemieckiego Towarzystwa Akcyjnego H.F.Kürzel w miejscowości Krimischav w Saksonii.

Dziś wszystko stoi w urbexie. 

Fabryczka jest tak urokliwa, że jak zwykle trudno nam się zdecydować przy wyborze zdjęć :)

Oczywiście co to za fabryka bez dobrego żubra ...

Takie instalacje są również znakiem charakterystycznym w takich miejscach. 

Mimo, że to tylko fragmencik z dawnych wielkich zakładów, wielkość tego co pozostało jest imponująca. 

Laboratorium i część biurowa. 

Aby przedostać się do kolejnych budynków musimy przejść podziemiem, połączonym bezpośrednio z żeremiem cieciów. Akurat na zmianie była urocza pani cieciowa, trenująca przed obiektem zabawy w hula hop. 

My oczywiście bierzemy tylko ślady stóp i zostawiamy tylko ślady stóp, ale w upalne popołudnie nie mogliśmy oprzeć się lodom na patyku, pozostawionym w lodówce pani cieciowej. Co złego to nie my. Odkupimy przy następnej wizycie. 

Docieramy do budynku wieży ciśnień. 

A z jej dachu podziwiać można piękną panoramę Zgierza. 

Kolejne budynki są równie piękne i kolorowe. 

oraz obfitujące w żubry i inną dziczyznę. 

Miejscami można by nieco ogarnąć. 

Ale i tak bardzo nam się podoba.

A na koniec przesłanie - żubrów może być wiele, ale matka jest tylko jedna. 

Opuszczamy naszą fabryczkę. Jeszcze mała rundka po okolicy. Pogoda jest wyśmienita do spacerowania. 

A i próchniaków jest sporo. Z pewnością jeszcze tu wrócimy. 

Do zobaczenia !