MAŁY BROWAR Z WIELKIM PRZYPAŁEM

U schyłku XIX wieku w Polsce nastąpiło niemal całkowite załamanie browarnictwa, spowodowane rozwiązaniem cechu piwowarów w roku 1787. Sytuacja zaczęła powracać do normy za sprawą trójki Niemców, którzy w roku 1846 założyli firmę na rogu ulic Krochmalnej i Ciepłej. Byli to : Błażej Haberbusch (nie mylić z Doktorem Hackenbushem), Konstanty Schiele i Henryk Klawe (bo picie piwa jest klawe :) )

Pewnego razu spacerując po pewnym dachu zauważyliśmy taki oto budyneczek. Co prawda nie preferujemy browarów w czasie penetracji, jednak tym razem postanowiliśmy zrobić wyjątek.

Burzenie rozpoczęło się w roku 2006, od tego czasu ten pusty plac straszy. Myśleliśmy, że nic już nie zostało.

Charakterystyczne palety :)

Trzej wymienieni wyżej dżentelmeni nabyli w roku 1846 browar firmy "Schaeffer i Glimpf" przy ul Chłodnej. Zakład zatrudniał jedynie 20 pracowników i specjalizował się wyłącznie w piwie porterowym. Rozszerzenie profilu produkcji o piwa pilzeńskie i bawarskie przyczyniło się do rozwoju browaru. W 1866 ze spółki ustąpił Klawe, a w 1898 do browaru weszło nowe pokolenie, przekształcając go w spółke akcyjną, pod nazwą : Towarzystwo Akcyjne Browaru Parowego i  Fabryki Sztucznego Lodu "Haberbusch i Schiele" z siedzibą przy Krochmalnej 59.   

Towarzystwo stało się wkrótce liczącym się w skali europejskiej zakładem piwowarskim. W 1911 sensację wzbudziło wybudowanie na terenie browaru 65 metrowego komina, będącego najwyższym w Królestwie Polskim. Browar rozwijał się i a dzięki sprowadzeniu specjalistycznych maszyn stał się najlepiej wyposażonym browarem miejskim. W czasie I Wojny Światowej poniósł ogromne straty - ograbiony najpierw przez Rosjan, a później przez Niemców. Niemieckie władze okupacyjne zakazały produkcji piwa o mocniejszym woltażu, jednak jak na Polskę przystało, produkowano go po cichu :)

Do dnia dzisiejszego ostał się tylko budynek warzelni. Musimy uważać, aby nie nawarzyć sobie przypału.

Wchodzenie do browaru na własną rękę jest oczywiście nielegalne. My jak zwykle załatwiliśmy sobie zgodę i zwiedzimy go w towarzystwie pracownika.

Zaczynamy bez owijania w bawełnę.

W 1944r. browar został poważnie uszkodzony, a w 1946r. znacjonalizowany. Odkąd występował pod nazwą : Warszawskie Zakłady Piwowarskie. Jedynym członkiem dawnego zarządu zatrudnionym w tym czasie w charakterze dyrektora administracji był Aleksander Schiele, do wybuchu wojny pełniący w browarze funkcję dyrektora Fabryki Wódek i Zapraw :)

W 1989 roku browar został wykupiony przez koncern piwowarski Heineken. Następnie w roku 1993 przejęła go leasing spółka pracownicza, która sprzedała go w roku 2003 austriackiej spółce "Brau Union". Austriacy sprzedali go ponownie koncernowi Heineken, który w roku 2004 całą produkcję przeniósł do browaru w Warce. Na przełomie 2005/2006 opuszczone budynki sprzedano firmom budowlanym, które rozpoczęły wyburzanie, szykując teren pod budowę apartamentów.

Teren chroniony był przepisami konserwatorskimi, jednak przez liczne przeróbki i odbudowy nastąpiło tu przemieszanie stylów, dlatego stwierdzono, że od stanu oryginalnego znacznie odbiega. Można więc wyburzać bez stresu.

I tak się staje. W Dublinie mają wielkie interaktywne muzeum Guinnessa, a u nas, browar z prawie dwustuletnią tradycją wygląda tak. No wiem, czepiamy się, apartamenty też posłużą dobru publicznemu.

Charakterystyczna klawiatura sprzed lat. Pamiątek po browarze jest tu mało.

Trochę papierów, danych osobowych, jak zwykle.

Stan słodu na dzień ... można zabrać dla żony :)

Najbliższe silosy w Gdańsku.

A za oknem wiosna.

Worki z węglem do palenia pod kotłami :)

Miernik poziomu alkoholu ... chyba wolelibyście dmuchać :)

Potknięcie się po browarku :)

Pijało się.

... destroy.

W podłogach pełno dziur. Wchodzenie po piwku niewskazane.

Jęczmień po produkcji piwa.

I taka melancholia przedwyburzeniowa.

Znowu jęczmień. Może pracował tu krewny Ś.P. Leppera.

Czarny koń tej eksploracji.

Wreszcie jakieś pamiątki. Wspomnienie dzieciństwa.

Znowu tematem przewodnim są okna, ale trudno się im oprzeć.

Apartamentowce będą miały inne.

Zachowało się trochę piwnic.

Smakowe :)

Chodząc podziemiami natknęliśmy się na bonusową szafkę :)

Na koniec trochę chemii.

Wreszcie coś się tu dzieje !

Znalazłoby się parę osób, które można by tu umieścić :)

Rzeczywiście eklektyzm w tym browarze. To wygląda nam na późne Rokokoko.

Mogliśmy dorwać się do sterów !

Widziało się lepsze sterownie, ale nie ma co narzekać.

Na tej stronie zobaczyć możecie dokumentację upadku.

Młodsi użytkownicy Warszawy, o ile zastanawiają się nad tym, zapewne nie wiedzą co stało na tym opustoszałym placu. A za chwilę nikt nie będzie pamiętał i wszyscy będą pili Heinekena. Do zobaczenia !