GARBARNIA KONARZEWSKIEGO

W czasach carskich Warszawa była miastem garbarstwa. Co prawda zagłębiem tej gałęzi przemysłu była Wola, ale w innych dzielnicach również powstawały mniejsze garbarnie. Dopiero po odzyskaniu niepodległości zakłady te zaczęły upadać.

Jednym z nich była garbarnia Konarzewskiego na Szczęśliwicach. Kiedy zauważyliśmy takie złowrogie obwieszczenia, od razu wiedzieliśmy, że trzeba się spieszyć. Jednak nie tylko o samej garbarni chcielibyśmy dziś mówić. Przede wszystkim warto wspomnieć o losie mieszkańców, wyrzuconych z mieszkań wskutek przejęcia terenu przez spadkobierców.

W 1902 roku handlarz skór - Konarzewski, nabył parcelę przy obecnej ulicy Szczęśliwickiej, która w owym czasie była obszarem mało zurbanizowanym - istniała tu wieś Czyste. Było to ważne z punktu widzenia garbarstwa, ponieważ taka fabryka powodowała wielkie uciążliwości zapachowe, dlatego powinna być usytuowana gdzieś na uboczu.

Ta mała fabryczka produkowała głównie dla wojska. Wyspecjalizowała się w wyrobie karwaszy, czyli skórzanych ochraniaczy do jazdy konnej dla kawalerzystów.

Właściciel zmarł w roku 1919, wtedy to interes przejęli jego synowie. Dalsze losy fabryki nie są znane. W każdym razie były to jedne z ostatnich zachowanych budynków garbarskich w Warszawie.

Po wojnie teren garbarni został znacjonalizowany dekretem Bieruta i podzielony na dwie części. Część dawnego majątku przejął ówczesny resort leśnictwa i transportu, część zaś koleje. PKP zarządzały działką pod adresem Szczęśliwicka 58. Mieszkali tu emerytowani nauczyciele Zespołu Szkół Kolejowych.

Szczęśliwicka 60 : Dwa niewielkie budynki z lokatorami, stare garaże, magazyny. Zamieszkiwali tu emerytowani pracownicy Ministerstwa Leśnictwa i Środowiska.

Część z tych ludzi mieszkała tu od 1947 roku aż do dziś. Niektórzy z nich to osoby w podeszłym wieku, przekraczającym 90 lat. 

W 2014 roku właścicielami obydwu nieruchomości stali się spadkobiercy dawnych właścicieli. Mieszkańcy dostali wezwania do opuszczenia budynków. Wkrótce deweloper ogrodził działkę i rozpoczęła się rozbiórka.

O tym, że rozbiórka trwała w momencie, kiedy jeszcze mieszkali tam lokatorzy dowiedzieliśmy się później. Gdybyśmy wiedzieli, pewnie nie chcielibyśmy zwiedzać tego obiektu.

Budynek przemysłowy. Do niedawna działał tu warsztat samochodowy, oraz kotłownia, którą w ostatnim czasie mieszkańcy sami obsługiwali. Spadkobiercy, którzy odzyskali teren, nie chcieli administrować budynkami ani przyjmować czynszów.

To być może jeszcze pozostałości po garbarni.

Wkrótce kotłownia została odłączona, a mieszkańcy stracili źródło ciepła.

Pierwszy z budynków mieszkalnych - numer 60, poleciał bardzo szybko.

Drugi stał jeszcze jakiś czas. Do ostatniego dnia mieszkała tam jakaś starsza pani, dlatego drugiego budynku - numer 58, nie zwiedzaliśmy.

Jak widać, mieszkańcy zmuszeni byli wynosić się naprędce.

Na tyłach stały jeszcze takie garaże.

Ich przeznaczenie pozostaje zagadką :)

No i zaczęło się. Nie ma już garbarni, ani mieszkańców. Tereny, które sto lat temu leżały na rogatkach, obecnie zbliżyły się do miasta i stały się łakomym kąskiem.

A sądząc po nazwie dewelopera, będzie tutaj prawdziwy raj.

Być może już jest. Od czasu rozbiórki nie byliśmy już w tym miejscu.

O sprawie mieszkańców budynku, można poczytać tu.

Nie wiemy jakie są ich dalsze losy.